term1 Definition1term2 Definition2term3 Definition3
Please sign in to your Google account to access your documents:
8.5.5 De pariëtale cortex
Twee pariëtale zones spelen een rol in de bewegingscontrole.
-De anterieur gelegen postcentrale primaire sensorische cortex
-De meer posterieur gelegen (secundaire en tettiaire) zones van de pariëtaalkwab
De anterieur gelegen postcentrale primaire sensorische cortex heeft reciproque verbindingen met de primaire motorische cortex (Figuur 8.8.) en codeert somatotopisch sensorische input, waaronder de proprioceptieve input over de mechanische toestand van de spieren.
Dergelijke proprioceptieve input is essentieel voor de
fijne motoriek en het richten van de ledematen (Bradshaw & Mattingley, l 995).
Deze zone is verantwoordelijk voor de ruimtelijke verdeling van de motorische impulsen en zorgt ervoor dat de juiste impulsen de juiste spiergroepen bereiken.
Letsels ter hoogte van deze zone hebben bijgevolg niet enkel een verlies (of vermindering) van de gevoeligheid van het contralaterale lichaamsdeel tot gevolg, maar komen
onvermijdelijk tot uiting in het verloop van de beweging.
Bij een dergelijke afferente parese (oorspronkelijk beschreven door Foerster in 1936) blijft de potentiële kracht van de spieren wel behouden, maar door het wegvallen van de continue sensorisch feedback verliezen de motorische impulsen
hun precieze, gedifferentieerde afstemming zodat ze niet langer de juiste spiergroepen bereiken .
Daardoor is het vermogen tot sturen van de ledematen sterk verminderd, en kan de patiënt geen fijne, willekeurige bewegingen meer uitvoeren (Luria, 1982).
De meer posterieur gelegen (secundaire en tettiaire) zones van de pariëtaalkwab hebben talrijke interconnecties met de prefrontale en premotorische cortex (Figuur 8.8.) en staan in voor
de integratie en synthese van multimodale sensorische informatie afkomstig uit de primaire sensorische projectiezones.
Dit gebeurt in het bijzonder met betrekking tot de visuele informatie die verkregen wordt door middel van willekeurige bewegingen met hoofd en ogen ter exploratie van de omgeving.
Deze retinotopische informatie wordt gehercodeerd in spatiotopische coördinaten . Op deze manier ontstaat een interne voor stelling (een soort kaart) van de ruimte waarin het lichaam zich beweegt (Bradshaw & Mattingley, 1995).
Deze retinotopische informatie wordt gehercodeerd in spatiotopische coördinaten .
Op deze manier ontstaat
een interne voor stelling (een soort kaart) van de ruimte waarin het lichaam zich beweegt (Bradshaw & Mattingley, 1995).
Figuur 8.8.
Corticocorticale connecties tussen de motorische cortexareas onderling en met de posterieure pariëtale cortex.
Via feedforwardmechanismen wordt de veranderde sensorische input ten gevolge van de beweging geanticipeerd.
Bij bewegingen worden immers tegelijk met de motorische impulsen naar de spiergroepen, eveneens impulsen gestuurd naar
het sensorisch systeem die het lichaam als het ware waarschuwen voor deze bewegingen zodat ze geanticipeerd kunnen worden (reafferentie of corrolary discharge).
Wanneer de ogen bijvoorbeeld bewust en willekeurig worden bewogen, blijft de externe wereld stilstaan en lijkt hij stabiel. Wanneer de ogen echter passief worden bewogen door een extern object (zoals wanneer u met een vinger tegen de oogbol tikt), lijkt de wereld te bewegen (Teuber, 1964).
Deze geanticipeerde informatie wordt vergeleken met
de continue feedbackinformatie over de eigenlijke gevolgen van de beweging zodat ze bijgestuurd kunnen worden.
Need help typing ? See our FAQ (opens in new window)
Please sign in to create this set. We'll bring you back here when you are done.
Discard Changes Sign in
Please sign in to add to folders.
Sign in
Don't have an account? Sign Up »
You have created 2 folders. Please upgrade to Cram Premium to create hundreds of folders!