term1 Definition1term2 Definition2term3 Definition3
Please sign in to your Google account to access your documents:
7.3.2.3 Articulatiestoornissen
Tijdens het spreken dienen klinkers en medekli nkers in een bepaalde volgorde te worden geuit om woorden en zinnen te vormen. Personen met ernstige articulatiestoornissen zijn niet in staat om zelfs eenvoudige klanken te produceren, ook wanneer het hen wordt voorgedaan. In mildere gevallen is de persoon in staat tot het articuleren van enkelvoudige klanken maar zullen ernstige problemen optreden bij het vormen van moeilijkere klanken zoals samengestelde medeklinkers, bijvoorbeeld 'bl ' of 'ch'.
Articulatiestoornissen kennen drie voorname oorzaken.
-Het perifere spraakapparaat van larynx, pharynx en/of tong kan defect zijn (bijvoorbeeld open verhemelte) .
-Ten tweede kan het probleem liggen bij de keuze en het oproepen van het motorische programma voor het vormen van de gewenste klank uit het klankrepertorium : de spraakapraxie.
-Ten derde kunnen toornissen in het motorisch systeem een juiste uit spraak van de gewenste klank verhinderen .
Ten eerste kan het perifere spraakapparaat van larynx, pharynx en/of tong defect zijn (bijvoorbeeld open verhemelte) .
De uitgeademde lucht wordt in de larynx met behulp van de stemplooien tot een basisgeluid gevormd dat in de mond-, neus- en keelholte verder bewerkt wordt (resonantie en klankvorming). Afwijkingen aan het spraakapparaat worden
dysglossieën genoemd.
Ten tweede kan het probleem liggen bij de keuze en het oproepen van het motorische programma voor het vormen van de gewenste klank uit het klankrepertorium :
de spraakapraxie.
Ten derde kunnen stoornissen in
het motorisch systeem een juiste uitspraak van de gewenste klank verhinderen .
Enkel de laatstgenoemde disfuncties, die verwijzen naar stoornissen van de spraakmusculatuur veroorzaakt door neuronale deficits, worden tot de dysartrieën gerekend (voor een gedetailleerd overzicht, zie Murdoch, 1990).
Enkel de laatstgenoemde disfuncties, die verwijzen naar stoornissen van de spraakmusculatuur veroorzaakt door neuronale deficits, worden tot
de dysartrieën gerekend (voor een gedetailleerd overzicht, zie Murdoch, 1990).
Een dysartrie kan zowel door het perifeer motorisch neuronaal systeem als door het centraal neuronaal motorisch systeem worden veroorzaakt.
De dysartrieën worden meest al ingedeeld naar de lokalisatie van
de neurologische stoornis.
Soorten dysartrieën:
m
b
p
c
e
h
-Myogene dysartrie
-bulbaire dysartrie
-pseudobulbaire dysartrie
-cerebellaire dysartrie
-extrapiramidale dysartrie
-De hypokinetische dysartrie
Myogene dysartrie verwijst naar
problemen met de spraakspieren (spierziekten).
De patiënten vertonen een slappe, krachteloze , trage en nasale uitspraak waarbij klinkers en medeklinkers onzorgvuldig worden uitgesproken.
De bulbaire dysartrie verwijst naar problemen met
de bezenuwing van de spraakspieren door de craniale zenuwen.
De uitspraak van de medeklinkers is onnauwkeurig, het spreken is traag, soms afonisch en nasaal.
De pseudobulbaire dysartrie ontstaat bij
beschadiging van de corticobulbaire vezels of van de centrale motorische neuronen .
Deze dysartrie kenmerkt zich door een explosieve (spastische) doch trage, nasale en onnauwkeurige articulatie die van de patiënt een grote inspanning vergt. De patiënt vertoont een ontremde emotionele motoriek met dwanghuilen en dwanglachen.
Need help typing ? See our FAQ (opens in new window)
Please sign in to create this set. We'll bring you back here when you are done.
Discard Changes Sign in
Please sign in to add to folders.
Sign in
Don't have an account? Sign Up »
You have created 2 folders. Please upgrade to Cram Premium to create hundreds of folders!